Het is nu bijna 4jaar na de opstand tegen het regime van Assad, en de daaropvolgende burgeroorlog in Syrie. Jaren, dat we door schokkende beelden en feiten verontwaardigd en verontrust zijn geraakt door de Islamitische staat, in Irak en de Levant. Door de bloedige daden van het Assad regime ook. In 4 jaar vielen er 200 000 doden. Van de 20 miljoen Syriërs, zijn er 8 miljoen op de vlucht in Syrië zelf. 4 miljoen vluchtten naar het buitenland, vooral de buurlanden van Syrië. 250 .000 vluchtten er naar Europa.   Stellen dat je de wreedheden betreurt van IS en Assad, maar dan zeggen dat deze vluchtelingen geen recht hebben op bescherming, veiligheid, welzijn, is hypocriet. Wat sommigen uitgaand van arrogant eurocentrisme 'westerse' waarden noemen zijn eigenlijk menselijke waarden tout court. En daarvan weten we al duizenden jaren dat veel meer ze belijden dan beoefenen. Vooral in de politiek. En als het op de test aankomst dat het opeens een stuk moeilijker wordt.   Voor Groen Brugge is het duidelijk: mensen die vluchten voor oorlog hebben bescherming nodig. Dat ook Brugge daarin haar steentje wil bijdragen lijkt me niet meer dan logisch. Ik luisterde altijd naar mijn intussen overleden opa, die nog de oorlog meemaakte en die zei : "Het is beter dat je kunt geven, dan dat je moet krijgen." En hij wist waarover hij sprak.   Net dit is onze bijdrage tegen de barbarij van Is en andere oorlogsmisdadigers in naam van hun ideologie: dat we tonen dat we pal staan voor onze waarden, en ze ook beoefenen. Dat we geen hypocrieten zijn die het ene prediken maar het andere doen. Dat is het beste antwoord om de voedingsbodem van onder extremisme te halen. Sommigen halen aan dat er 'economische' vluchtelingen tussen de vluchtelingen zouden zitten, voortdurend aan, waarmee ze twijfel willen zaaien over de legitimiteit van de vluchtelingen. Het is een beproefde tactiek in sommige kringen: identificeer een paar free riders, profiteurs. Focus je voortdurend daarop, en haal zo solidariteitssystemen onderuit. Als zij anecdotiek in de strijd mogen werpen, dan ik ook. Ik citeer een reactie van een vluchteling uit een artikel van journalist Pieter Stockmans: ‘Voor de oorlog had ik zeven huizen en winkels. Hoe kan ik dan een economische migrant zijn? Nooit had ik verwacht dat ik op een dag Syrië zou moeten verlaten. Ik heb geen duizenden kilometers afgelegd om op de kosten van het OCMW te leven.’ Het zijn individuele mensen, met individuele verhalen en geschiedenis.   Dat er vragen zijn, onrust of angst bij een aantal mensen, is te begrijpen. Om verschillende redenen. Maar onze politici moeten wijsheid brengen, niet de conflicten en tegenstellingen opkloppen zoals nu overal in Europa gebeurt. En waar ik me vaak voor schaam, vanuit het oogpunt van de universele waardigheid van de mens. Ik was dan ook blij als Bruggeling, toen zowel de Burgemeester als OCMW voorzitter, zich op een waardige manier hebben uitgedrukt over de Brugse bijdrage aan de internationale solidariteit.   Ik heb echter ook gemerkt, dat er vragen waren bij de precieze locatie waar de opvang moet plaatsvinden: zowel bedenkingen over de ligging bij de haven, de staat van het gebouw en dergelijke.   Ook met Groen hebben we enkele vragen waar we graag duidelijkheid over zouden krijgen.   We merkten dat de gronden van terrein Knaepen nog steeds niet gesaneerd zijn. Het rapport van Bova, dat in opdracht van OVAM het laatste onderzoek uitvoerde, sprak van verschillende calamiteiten die plaatsvonden tussen 1960 en 2011 en zorgde voor verontreiniging van vooral de vijver maar ook andere plaatsen. In de vijver is er alleszins spraken van een humaan toxicologisch risico, aldus de studie en dringt sanering zich zeker op. Onder meer de aanwezigheid van het kankerverwekkende benzeen mag hier extra worden in het voetlicht gesteld. Maar wetende, dat het terrein nu bedoelt is voor bewoning, onder andere door gezinnen met kinderen, meent Groen Brugge dat het nodig kan zijn de studie ook te laten doen vanuit dit nieuwe oogpunt. Bovendien moet alvast zeker de vijver gesaneerd worden alvorens er volgens ons menselijke bewoning kan zijn.   Daarnaast speelt er nog een ander element, namelijk de dagingsovereenkomst tussen de stad Brugge en Elia omtrent Nemo. Daar wordt gesteld dat terrein Knaepen zal dienen als buffer voor de leefbaarheid van de stationswijk ten aanzien van de hoogspanningsstation Stevin. Elia beloofde alles in het werk te stellen om dit terrein te verwerven. De stad zou het dan herinrichten met gelden ontvangen van Elia.   Graag kwam ik hieromtrent een aantal zaken te weten van het stadsbestuur: -is er duidelijkheid of Elia serieuze pogingen heeft ondernomen om het terrein te verwerven? -wat zijn de juridische gevolgen of risico's voor stad, Elia, of overheid ivm met deze keuze? -Wat is de houding van de stad ivm de verontreiniging en sanering van het terrein Knaepen en de opvang van gezinnen aldaar? -zal de stad eenalternatief aanreiken aan de minister voor deze locatie? Zo ja, welke oplossingen ziet het bestuur?