In het berek kondigde schepen Laloo enigszins trots het nieuwe contract aan dat-ie bedongen heeft om deze winkelruimte te huren en in te richten met lokettendiensten en backoffice. Hoewel we wel willen aannemen dat hier een behoorlijke overeenkomst werd gesloten, riekt deze hele operatie sterk naar de verfoeilijke “sale-and-lease-back-operaties”. Hierbij worden ten voordele van de tijdelijke opsmuk van de stadsfinanciën eigendommen verkocht waarna — in dit geval weliswaar een ander — pand opnieuw gehuurd wordt. Als we de rekensom eens maken: de komende 20 jaar zal dit ons 12 miljoen euro kosten. En dat is dan nog zonder indexering. Waarom dit geld niet gebruiken om te investeren in een eigen stadsgebouw met duurzame kwaliteiten en toegankelijkheid? En om een degelijk IT-systeem uit te bouwen dat er voor zorgt dat het stadspersoneel kan werken op verschillende locaties en toch vlot kan samenwerken. Nu verliezen we heel wat patrimonium, en wat krijgen we in de plaats? Een grote, bemeubelde, donkere winkeldoos; voor slechts 20 jaar voor minstens 12 miljoen euro. Ik zie het evenwicht op de balans niet. Hoewel het voor ons niet onlogisch is om wat diensten ook fysiek meer samen te brengen. In het kader van de omgevingsvergunning die alle andere vergunningen wil samenbrengen, lijkt dit een interessante stap. En ook het Neno-traject wil de eilandmentaliteit van de diensten verminderen door ontmoeting tussen personeelsleden te bevorderen. Maar waar is de rationele kosten/baten-analyse die rekening houdt met facetten als: stadsfinanciën op lange termijn, personeelsorganisatie, deftig eigendomsbeleid, uitstraling van bestuur, enzoverder? Een analyse die toch wel aan dergelijk grootschalige operatie vooraf moet gaan. We kregen die niet te zien. Het komt ons voor dat heel deze oefening meer gestuwd wordt door een profileringsdrang van dit college dat eindelijk eens iets op haar palmares wil hebben. Zo kunnen we vragen stellen of deze grote winkelruimte met weinig natuurlijk licht wel geschikt is om bureau’s en loketten in te huisvesten en talloze Bruggelingen in te ontvangen. En zo vraag ik me ook af waar de ombudsman zich in de toekomst zal moeten vestigen. Ik wijs er graag op dat de onafhankelijkheid van deze dienst belangrijk is en dat de Bruggeling er anoniem op bezoek moet kunnen gaan. Ten laatste: late openingsuren van de loketten en de mogelijkheid om op afspraak te komen: dàt zijn reële Brugse noden waar eenvoudig aan tegemoet gekomen kan worden zonder grote transacties en verhuizen. Ik heb begrepen dat dit overwogen wordt, maar ik wil er hier in de gemeenteraad nog eens extra om vragen. Bruno Mostrey, gemeenteraadslid