Vorige zondag organiseerde Brugge samen met veel andere steden en gemeenten een autoloze zondag. Jammer genoeg kon ik niet deelnemen aan de vele activiteiten die de stad die dag organiseerde. Een verlaat Herfstfeest voor mijn zoon Cyril schiep andere verplichtingen: langs mijn kant van de familie organiseren we geen communie- of lentefeestenmaar herfstfeesten, kwestie van de kerk en de fakkel in het midden te houden. Bedoeling van de autoloze zondagen is een (1) dag de auto thuis te laten en de uitstoot van C02 een (1) dag naar beneden te halen. Op het eerste zicht een mooi initiatief maar toch: een dubbel gevoel... Brugge wendt de autoloze zondag vooral aan om het historisch centrum nogmaals behoorlijk in de kijker te zetten. Misschien moet iemand met veel vrije tijd eens berekenen wat de organisatie van al die activiteiten, het aanvoeren van materiaal, deelnemers en bezoekers aan CO2 oplevert. En uit de parkingproblemen die die dag rond het centrum van de stad ontstonden en de files achteraf bleek er zondag inderdaad een hele gemotoriseerde volksbeweging uit andere delen van onze stad en Vlaanderen op gang te zijn gekomen.   Maar erger nog is dat Brugge al jaren halsstarrig weigert een degelijk klimaatbeleid uit te werken, een boot waar andere steden en gemeenten de voorbije jaren wel op zijn gesprongen. Onze stad heeft  nochtans een sleutelrol te spelen in de strijd tegen klimaatopwarming en olieschaarste.  Meer dan Vlaanderen, België of Europa staat ze dichter bij de burger en kan ze haar regie – en beleidsfunctie gebruiken om ons allemaal in de juiste richting te duwen. Behalve het organiseren van autoloze zondagen kan ze een lokaal klimaatbeleid voeren dat de reductie van broeikasgassen in alle beleidsdomeinen integreert.  En niet alleen op zondag. Dat vergt een beleid dat verder kijkt dan de volgende zes jaar maar ook maatregelen neemt die de belangen van de volgende generaties Bruggelingen in rekening brengt. Jammer genoeg is dat in Brugge nog niet doorgedrongen. Toch niet de voorbije legislaturen. Onze stad weigert al jaren deel te nemen aan internationale klimaatcampagnes zoals het Burgemeestersconvenant waarin Europese steden en gemeenten zich engageren om de CO2-uitstoot op hun grondgebied tegen 2020 met minstens 20% te reduceren. Veel steden gaan zelfs nog verder:  ze koppelen hun klimaatbeleid e aan een politiek die o.m. groene jobs creëert en hun stad onafhankelijker maakt van geïmporteerde energie, wat in tijden van economische crisis ook een belangrijke troef is.  Maar niet in Brugge dus, waar een dag als autoloze zondag meer met citymarketing te maken heeft dan met een echt en efficiënt klimaatbeleid. Benieuwd hoeveel Brugse ontslagnemende schepenen zondag staan mee te kelen op “Sing For The Climate” in het Astridpark.