Wie in Brugge rondloopt heeft de neiging om al het mooie te zien.

Wie echter naar de grond kijkt, krijgt een gans ander beeld, en dit spijts het schitterende werk van de milieudienst die ook de grond probeert netjes te houden: weggesmeten of achtergelaten verpakkingen van wafels en friet, en duizenden sigarettenpeuken.

Een voorbeeld hierboven: foto’s genomen van Brugse rioolputten en een stukje weg ter hoogte van stoeprand, en dit op doordeweekse dagen.

Deze interpellatie gaat niet over het al of niet roken, wel over de honderdduizenden peuken die de Brugse straten vuil maken.

Een voorbeeld: in Brussel raapte men zo’n 240.000 peuken op in 3 uur tijd… Brugge zal niet veel beter scoren, evenmin als Gent, Kortrijk… of eender welke stad.

Er is al een tijdje een campagne op gang waarbij thv een rioolputje op de grond “the ocean starts here” wordt neergeschreven. Er is de campagne “Brugge oltied schone”, en ook ecoliving sensibiliseert door ecosmunten te geven per x aantal binnengebrachte peuken.

Helaas is dit onvoldoende; het is alsof mensen die vuil niet in de vuilbak deponeren het niet begrijpen, en in geen geval wat een sigarettenpeuk betreft die vaak wordt afgedaan als “zo’n klein stukje, dat kan toch geen kwaad”.

Ook het plaatsen van asbakken helpt amper, hoe vreemd het ook mag klinken.

De gevolgen van deze peuken voor mens en milieu:

• Het duurt jaren vooraleer een peuk wordt afgebroken: afhankelijk van de peuk (klein/groot en hoe die is gemaakt) 1 tot 5 jaar, sommige bronnen spreken van 12 jaar;
• Formaldehyde, teer, nitrosamines, arseen (ook wel gekend als ‘rattenvergif’), ammoniak, cyanide (even dodelijk als rattenvergif, maar dan voor de mens), aceton, benzeen, …: zijn de giftige stoffen die vrijkomen in het milieu;
• Peuk en vrijgegeven gifstoffen komen in de waterlopen terecht;
• En via de riolering in de zee;
• En het komt ook opnieuw terecht in onze voedselketen.

Er is dus zowel een gezondheidsaspect als een milieuaspect.

Concreet: nu elke sensibilisering hierrond lijkt te falen, evenzo het plaatsen van asbakken in de publieke ruimte, wordt het dan niet tijd dat elke roker zijn eigen asbak(je) bij zich heeft.

En die bestaan.  Stad Brugge heeft er zelfs.

Maar niemand heeft er eentje bij zich.

Zodat de vraag rijst naar het verplichten om een dergelijk asbakje bij zich te hebben. Vergelijk het met het hondenpoepzakje: eerst was iedereen verbolgen en vond het niet kunnen dat een dergelijke verplichting werd opgelegd; ondertussen is het andersom en vindt iedereen het normaal.

Eenzelfde omslag moeten kunnen gebeuren met het asbakje.

Is de stad bereid om de roker ertoe aan te zetten te allen tijde een dergelijk asbakje bij zich te hebben? Daartoe kan een gans traject worden opgezet: te beginnen met het promoten ervan (tegelijk een verwijzing naar het ‘Brugge, oltied schone’-campagne), uitdelen en ter beschikking stellen van de asbakjes (al dan niet tegen kostprijs), dit alles kan ook kaderen in een campagne samen met de horeca (denk daarbij ook aan hotels (toeristen!) en dienst Toerisme), en uiteindelijk –na een aanloopperiode- het opnemen van deze verplichting in een politieverordening net zoals het hondenpoepzakje.

Charlotte Storme, gemeenteraadslid Groen