Transitmigranten Eerst en vooral wil ik starten met iets wat wij politici direct zelf kunnen doen en iets waar collega Roelant al eens toe opriep: laten we niet langer spreken over “illegalen” maar spreken van mensen zonder geldige verblijfsvergunning, mensen zonder papieren of sans-papiers. Of transmigranten als het gaat over vluchtelingen die op doorreis zijn naar een ander land.Mensen, personen “illegaal” noemen, draagt namelijk niet bij tot een sereen debat en werkt niet kalmerend naar de brede bevolking toe. Ik denk dat het een politicus past om nu het voortouw te nemen in sereniteit en integriteit. De term illegaal werkt ontmenselijkend voor de personen in kwestie. “Illegaliteit” leunt dicht aan bij “criminaliteit” en laten we wel wezen: een transmigrant of sans-papiers hoort niet thuis in die categorieën. Dat beeld willen we toch niet uitdragen? Daarom nog eens de oproep: laten we oog hebben voor welke begrippen we gebruiken — zeker in dit debat is dit cruciaal om te vermijden dat we afglijden in onwenselijke en ronduit gevaarlijke discours. Dit is trouwens ook een oproep aan de journalisten. Bovendien mogen we als politicus hier niet zomaar mee gaan in de soms ongenuanceerde uitlatingen die we her en der kunnen horen ten aanzien van deze problematiek. We moeten onze verantwoordelijkheid nemen en wat leiderschap tonen. We moeten weten waarover we spreken en we mogen nooit vergeten dat er altijd een menselijk gezicht hoort bij een cijfer of een krantenkop. Geen Calais. Geen "Jungle" Verder wil ik wijzen op het feit dat wij allen — zo veronderstel ik toch — een gemeenschappelijk doel delen: we willen geen kamp zoals “The Jungle” in Calais of het kamp in Duinkerke.Die kampen zijn plaatsen waar transmigranten in onmenselijke omstandigheden moeten leven en waar ze te vaak, of zelfs altijd, slachtoffer worden van mensensmokkelaars die hen veel geld laten betalen voor dikwijls levensgevaarlijke pogingen om het kanaal over te steken en die hen verkeerde informatie influisteren en foutieve perspectieven geven. Vertrouwen en juiste informatie Een transmigrant willen wij ertoe aanzetten om hier asiel aan te vragen. Maar hoe kan een vluchteling zonder papieren overtuigd worden om hier asiel aan te vragen als het enige contact dat ze hebben met de overheid de politie-acties zijn om hun spullen af te nemen (en in de vuilniskar te kieperen?), en om met hen een spelletje te spelen van oppakken en weer vrijlaten? Dit wordt gekaderd door de burgemeester in het feit dat we het hier niet aantrekkelijk mogen maken voor transmigranten om zo te vermijden dat er hier ook kampen als “The Jungle” zouden ontstaan.Zoals gezegd, die bezorgdheid delen we, maar we moeten wel wezen: zo’n kamp als The Jungle bestaat al sinds 1999, of zelfs langer. Zo’n kamp ontstaat niet op één-twee-drie.En transmigranten komen niet naar hier voor een bord soep: ze komen naar Zeebrugge omdat hier een haven is.De Franse overheid heeft indertijd vele fouten gemaakt waardoor die kampen zijn ontstaan. En dè belangrijkste fout is dat ze de transmigranten in hun plan hebben gelaten waardoor ze in handen zijn gevallen van mensensmokkellaars. En zo moet je het zien: transmigranten blijven zich daar stationeren zolang ze gelokt worden door mensensmokkelaars die er veel geld aan verdienen. Natuurlijk teren die smokkelaars ook op de oorlog of economische uitzichtloosheid in de landen van oorsprong. Maar hier in onze contreien hebben ze een grote rol in de misère van de vluchtelingen. Mensensmokkelaars Dit bestuur mag niet dezelfde fout maken. Dit bestuur mag niet meegaan in het quasi pesten van deze mensen. Dat is onmenselijk en daarom alleen al vragen we dat dit onmiddellijk stopt. We moeten ook leren uit de fouten van Calais en Duinkerke: we mogen de transmigranten niet in handen laten van mensensmokkelaars. Dit bestuur, en de overheid tout court, zou er daarom goed aan doen om deze mensen menswaardig te benaderen en hun vertrouwen te winnen. Zodat er vertrouwen gevonden kan worden en zodat correcte informatie verstrekt kan worden en ze effectief overgaan tot het aanvragen van asiel. Dat betekent concreet dat vrijwilligers die wat eten, sanitair, medische zorg en correcte informatie willen geven niet worden tegengewerkt of voor schut worden gezet door dit bestuur of een andere overheid. Maar dat de overheid dit zelf organiseert (best in samenspraak met de mensen die dit nu al doen) of die vrijwilligers zichtbaar ondersteunt. Zodat de transmigrant die naar Engeland wil correcte informatie krijgt en daar ook vertrouwen in heeft. Alleen zo kunnen we onze eigen waarden, die we zo graag uitdragen in woorden, ook in daden hoog in het vaandel blijven dragen en proberen we actief de mensensmokkel tegen te gaan. Want hier in Europa, hier in België, hier in Zeebrugge zijn onze vijanden de menssmokkelaars, niet hun slachtoffers. Bruno MostreyGemeenteraadslid