Een complementaire munteenheid is een overeenkomst om een ander dan het wettelijke betaalmiddel (dit is het nationaal geld) te gebruiken, met de bedoeling om onbevredigde behoeften te verbinden met anders onderbenutte bronnen. Een commercieel voorbeeld is hier de zogenaamde air miles die vliegtuigmaatschappijen uitgeven. Gemeenschapsmunten zijn een lokale variant, die meestal een sociaal doeleinde hebben.   Er is een grote variëteit aan onbeantwoorde behoeften: » Sociale noden als ouderenzorg of jeugdbegeleiding. » Economische noden als werkloosheid en onvoldoende tewerkstelling. » Commerciële noden zoals de concurrentiekracht van lokale bedrijven tegenover supermarktketens en grootwarenhuizen. » Ecologische, culturele, educatieve noden. » Ondersteuning voor plaatselijke non-profit organisaties en gemeenschapsprojecten.   Tezelfdertijd kunnen onderbenutte bronnen gevonden worden op de meest onverwachte plaatsen:   -Lege stoelen in cultuurevenementen of restaurants. -Organisaties die bereid zijn bepaalde taken uit te voeren als ze goed omkaderd worden. -vrije tijd die kan ingezet worden als nuttige bijdrage voor de samenlevingen -scholen of andere gebouwen die in periodes leegstaan.   Het startpunt voor complementaire munten is om die noden te vervullen die onvervuld blijven nadat de transacties door middel van gewoon geld gebeurd zijn. Op dezelfde manier zijn de ongebruikte bronnen diegene die niet gebruikt zijn in conventionele economische transacties.   Het invoeren van een gemeenschapsmunt is geen doel op zich, maar een krachtig middel om maatschappelijke doelstellingen te bereiken.   De eerste stap is dus het bepalen van doelen. In Brugge kunnen dat zaken zijn als: opruimen van zwerfvuil, helpen bij huiswerkbegeleiding of nachtopvang van daklozen, boodschappen doen voor bejaarden…. Volgende stappen bestaan uit het bepalen van de juiste eenheid, een systeem om transacties te managen, een circulatiesysteem (zodat er niet geaccumuleerd wordt). Ook het bepalen van de diensten waartegen de eenheid kan ingewisseld worden: bijvoorbeeld tickets voor cultuurevenementen, aankoopbonnen bij buurthandelaars, tickets voor openbaar vervoer.   Mijn vraag aan het stadsbestuur en de collega's van de andere fracties is of zij akkoord gaan met het organiseren van een berek waarop mensen als Bernard Lietaer of Anne Snick, auteurs van het handboek over gemeenschapsmunten bij Thuis in De Stad of organisaties als fairfin uitgenodigd worden om toelichting te geven. Dit als start van een traject waarbij een oefening gemaakt wordt voor het initiëren van een lokale gemeenschapsmunt in Brugge.