Al in vroegere jaren stelden steden sanitaire voorzieningen ter beschikking voor zij die dit niet hadden. En hoewel ze ten dienste kwamen van zij die daar nood aan hadden, was de beweegreden niet altijd of niet uitsluitend altruïstisch. Algemeen belang en bescherming tegen uitbraak van ziekten door gebrek aan hygiëne waren even vaak de grondslag. Anno 2017, waar zich dagelijks kunnen wassen, eventueel een douche nemen, tot het basiscomfort van eenieder zou moeten behoren, is er nog altijd geen oplossing voorzien voor de vrachtwagenchauffeurs in Zeebrugge: de schouders worden opgehaald en met de vinger wordt gewezen naar de werkgever die hen maar de nodige faciliteiten moet voorzien. De toestroom van vrachtwagenchauffeurs in het openbaar zwembad van Blankenberge is niet de zorg van Brugge noch van de MBZ, zo luidt het zelfs; en van het beloofd sanitair blok in het havengebied is nog niets te bespeuren. Met een vingerwijzing naar de werkgever is niemand gebaat: noch de chauffeur in kwestie, noch de aanpalende gemeenten, noch Zeebrugge zelf die allen de dupe zijn. De actoren in deze zijn: de chauffeurs, hun werkgever, de transportbedrijven -veelal met dochterondernemingen in die landen waar de chauffeurs vandaan komen-, de haven, stad Brugge.   Foto's: P. Verté Allen hebben er baat bij om (1) rond de tafel te zitten en (2) de handen in elkaar te slaan om in een, eventueel gemeenschappelijk uitgebate, voor de chauffeur hedendaagse, comfortabele en tegelijk betaalbare sanitaire voorzieningen te voorzien. Dit hoeft niet luxueus te zijn, maar een voorziening die prestigieus is in wat betreft gezamenlijk overleg, duurzaamheid, gemak in onderhoud en uitbating, bereikbaarheid, comfort en betaalbaarheid voor de chauffeurs in kwestie. Is het stadsbestuur bereid om hier de schouders onder te steken en ter wille van de chauffeurs te voorzien in sanitaire voorzieningen?   Charlotte Storme Gemeenteraadslid Groen