Trots op de toekomst. Dat was de slogan waarmee Groen Brugge naar de verkiezingen trok in 2012. Wij stelden dat het dringend tijd was om op een rationele, onderbouwde manier de grote uitdagingen van de toekomst voor Brugge aan te pakken. Toen het beleidsakkoord tussen CD&V en SP-a een Toekomstakkoord werd genoemd waren we hoopvol gestemd. Hoe zit het nu met de concrete uitwerking in dit beleidsplan? Groen Brugge bekijkt het met gemengde gevoelens: het origineel blijkt toch nog altijd beter dan het kopie. Volgens Groen Brugge moet een goed beleidsprogramma aan drie criteria voldoen. 1. Het moet vertrekken vanuit een duidelijke, onderbouwde langetermijnvisie. Wat zijn de uitdagingen die op ons afkomen tegen 2020, 2030,...? Hoe zien we onze stad in die toekomst? 2. Vanuit een algemene onderbouwde visie worden de beleidsprioriteit gekozen die vertaald worden in objectiveerbare, becijferde doelstellingen. 3. Deze doelstellingen worden omgezet in heel concrete actiepunten. Sammy Roelant: “ Een beleid dat zegt de toekomst voor Brugge voor te bereiden moet een duidelijke visie ontwikkelen over minstens de volgende prangende thema's: het klimaat, de nakende grondstoffencrisis en de tanende biodiversiteit evenals de ontgroening van de stad, de 4500 bejaarden die er bijkomen tegen 2030 en dure woningmarkt in onze stad.” Het nieuwe stadsbestuur krijgt hierover van ons een milde 3 op 6. We vinden toch een zekere prioriteit terug omtrent klimaat, omtrent ontgroening en omtrent de woningmarkt. Maar we blijven op onze honger zitten omtrent de vergrijzing. Dit wordt voor Brugge een extra grote uitdaging: voldoende zorgplaatsen voorzien, voldoende zorgend personeel voor duizenden nieuwe bejaarden, terwijl het nu al begint te nijpen nog voordat de eigenlijke uitdaging aanvangt. Ook over de overgang naar een economie waar afval als grondstof wordt beschouwd, de zogenaamde cradle to cradle, of een economie van korte toeleveringsketens vinden we niks terug. Nochtans wordt dit een uitdaging van formaat de komende decennia waarin grondstoffen schaarser worden en de afvalberg groter. Tot slot, in een toekomst waar tegen 2030 ongeveer 30% van de soorten op aarde zullen verdwijnen zien we hierover geen woord gerept in de nota. Vreemd is dat, terwijl men trots voor het eerst uitpakt met een schepen van Dierenwelzijn, wat overigens op zich een goede zaak is. Sammy Roelant: “ In onze lezing van het beleidsakkoord was het tevergeefs zoeken naar objectieve doelstellingen, naar cijfers. Wat moet bijvoorbeeld de schuldratio zijn van Brugge in 2019? Wat bedoelt men met een 'evenwichtige demografische samenstelling van de bevolking'? Hoeveel jongeren in problematische situaties mogen er nog zijn op het einde van de bestuursperiode? Hoeveel zorgplaatsen moeten er gecreëerd worden? Er zij veel vragen maar weinig antwoorden. ” Als je duidelijke doelstellingen hebt, kan je een objectief beleid voeren en evalueren. Als sommige doelstellingen dan niet haalbaar blijken dan is dat spijtig, maar liever een eerlijke poging en een eerlijke analyse, dan uit angst voor de politieke rekening vage goedbedoelde intenties te formuleren. Goed besturen vergt moed. En daarvoor moet je je kwetsbaar durven opstellen. Een goede bestuurlijke aanpak moet net als wetenschap falsifieerbaar zijn. Sammy Roelant: “In de 55 pagina's van de bestuursnota, ongeveer de helft van wat Gent in november al publiceerde, vinden we een wijd spectrum van zeer vage tot zeer concrete maatregelen terug. Sommige aangekondigde maatregelen zijn uitstekend, sommige zodanig vaag dat ze louter tot het rijk van de steriele politieke communicatie behoren.” Uiteraard is het onmogelijk om hier op alle voorstellen in te gaan. Maar we lichten er een paar voorbeelden uit. Bij het luik omtrent financiering wordt meerdere keren herhaald dat men extra Europese middelen wil zoeken. In tijden van budgettaire krapte moet de deus ex machina blijkbaar uit Europa komen. Helaas vinden we geen enkele verwijzing naar een concreet Europees programma. Behalve de covenant of mayors, een idee dat Groen lanceerde voor Brugge in 2010. Maar helaas levert de covenant of mayors geen financiële of logistieke ondersteuning. Dus eigenlijk kan men 8 maanden na de verkiezingen, waarbij die Europese financieringen steeds terugkwamen in de communicatie, geen enkel concreet voorbeeld opdissen. Dat is verontrustend. De keuze voor stijgende belastingen voor tweedeverblijvers en leegstand vinden wij dan wel weer goed. Maar we hadden ook graag gezien wat men concreet voor ogen had hiermee. Een beleidsdomein als cultuur, waarvoor jaarlijks meer dan 25 miljoen euro wordt uitgetrokken, en dat een van de grootste begrotingsposten is verdient volgens ons meer ruimte dan 1 pagina in het beleidsprogramma en het verdient al zeker grotere ambities dan wat er nu naar voor komt. We houden enigszins ons hart vast, want na een lange periode waarin cultuur goed behartigd werd vanuit het college, met kennis van zaken missen we nu een verfrissende, vernieuwende enthousiasmerende visie op cultuur in Brugge. Waar zijn de nieuwe ideeën? Omtrent economie blijven we ook op onze honger zitten: welke effect zullen de stijgende brandstofprijzen hebben op het toerisme en de haven? Hoe zal het stadsbestuur hiermee omgaan? Hoe zal de monocultuur en de verschraling die samengaat met het stijgende dagjestoerisme worden tegengegaan? Het toerisme moeten immers net een kans zijn voor een bredere economische sokkel en meer diversiteit.Hoe worden ondernemers aangemoedigd om duurzaam te ondernemen? Hoe zal men zuinig ruimtegebruik promoten in de industriegebieden? Sammy Roelant “ Maar we willen eindigen met een paar positieve noten. De keuze voor starterswoningen en andere doelgroepenwoning is verstandig. Ook het behoud van de open ruimte en meer groen in de stad juichen we toe. Dat er verdere stappen gezet worden naar een duurzamere mobiliteit is een goede zaak, bijvoorbeeld bij het uitbouwen van de randparkings. Evenals de keuze voor bredere scholen. We kunnen zo nog wel enkele intenties opsommen. We hopen dat het nieuwe bestuur groeit in haar rol en dat de tekorten die we aanhaalden en cours de route worden bijgewerkt. Ze kunnen hiervoor de komende zes jaar rekenen op groen als hofleverancier van de goede ideëen.”