Groen Brugge is scherp voor het stadsinitiatief ‘Buurt aan de Beurt’. Fractieleider Raf Reuse noemt het een dure PR-show zonder echte inspraak, waarbij burgers vooral mogen toehoren terwijl het stadsbestuur het woord voert. Dat het project dit jaar €300.000 kost, noemt hij onaanvaardbaar: “Voor imago is er geld, voor echte participatie niet.”

Groen Brugge uit stevige kritiek op het stadsinitiatief Buurt aan de Beurt, waarvoor het stadsbestuur in de aanpassing van het meerjarenplan een budget van maar liefst €300.000 uittrekt. Volgens Groen-fractieleider Raf Reuse is het initiatief, dat zogezegd inzet op burgerparticipatie, uitgegroeid tot een dure show zonder echte inspraak.

"Buurt aan de Beurt wordt keer op keer naar voren geschoven als een participatieproject," zegt Raf. "Maar in werkelijkheid zijn het de burgemeester en de schepenen die het woord nemen. De Bruggelingen mogen luisteren, een drankje drinken, en daarna weer naar huis. Echte inspraak of impact op het beleid blijft uit. Het is niet meer dan een show met gratis eten en drinken."

Groen Brugge hekelt het feit dat er volop middelen worden vrijgemaakt voor imago-initiatieven, terwijl er volgens het stadsbestuur voor echte beleidsmaatregelen “geen ruimte” is. Raf: "€300.000 voor Buurt aan de Beurt, €260.000 voor een rebranding van de stad, en €800.000 voor de lichtwandeling in Wintergloed. Dat zijn bedragen waar men voor cruciale beleidsdomeinen zoals betaalbaar wonen of verkeersveiligheid telkens zegt dat het niet haalbaar is. Dat wringt."

De partij stelt bovendien vast dat het stadsbestuur geen werk maakt van structurele participatie. “Er zijn veel betere manieren om burgers te betrekken,” aldus Raf. “Groen pleit voor burgerbudgetten op wijkniveau, waarbij buurtbewoners zélf kunnen beslissen over een deel van de stadsbegroting. Denk aan kleine ingrepen zoals een speeltuintje, meer groen of veilige oversteekplaatsen — met directe impact en gedragen door de mensen zelf.”

Bovendien wijst Groen Brugge erop dat participatie zich niet mag beperken tot de eigen buurt. “Als we écht werk willen maken van burgerbetrokkenheid, dan moet dat ook gaan over stadsbrede thema’s en beleid,” zegt Raf. “Waarom worden Bruggelingen niet bevraagd bij de opmaak van het beleidsprogramma, zoals in andere steden wél gebeurt? Waarom krijgt het middenveld amper een stem, terwijl steden als Gent tonen hoe samenwerking met sociale organisaties en armoedeverenigingen wél tot gedragen en effectief beleid kan leiden?” De aanpak van het stadsbestuur, waarbij het beleidsprogramma eerder wordt gepresenteerd dan besproken, getuigt volgens Groen van top-down denken. Dat dit beleid met veel toeters en bellen aan de man wordt gebracht — terwijl er op sommige buurtmomenten, zoals recent in Sint-Jozef, nauwelijks volk opdaagt — maakt het voor Raf des te schrijnender. “Dan geef je €300.000 uit aan een gespreksronde zonder gesprek. Dat is niet alleen zonde van het geld, het is ook een gemiste kans om echte dialoog te voeren.”

Volgens Groen moet participatie dus meer zijn dan een receptie met muziek en toespraken. “Bruggelingen willen gehoord worden, en niet alleen bij een jaarlijkse koffietafel. Wat wij nodig hebben is échte dialoog, transparantie en vertrouwen. Daarvoor is politieke moed nodig, niet een goed geregisseerde roadshow,” besluit Raf.