Ik heb gisteren tegen de avond iets meegemaakt dat bijna aan het onvoorstelbare grensde. Ik was op de terugweg van mijn flyeraktie.   Rond 150 denk ik dat ik er uitgedeeld heb.  Rond kwart over zes passeerde ik voorbij een tearoom en zag 2 koppels die in mijn richting  keken.  Dus besloot ik  een flyertje te geven.  Toen ik ze een flyer probeerde te geven,  begonnen ze onder elkaar. “Ik vind het schandalig  dat ze hem daarvoor gebruiken.  Hij beseft niet eens dat hij leeft, hoe zou hij capabel zijn om zoiets te doen.”  Dat was te veel (het ergste komt nog). Ik begon te typen.  “Ik weet heel goed waarom ik bij groen ben.”   Hij kon het niet lezen.  Ik kende iemand die  daar  hielp.  Ze kwam op dat moment naar mij. Ik vroeg  aan haar om het  luidop te lezen.  Ddaarop vroeg één van de twee vrouwen  : “en hoe heet hij in het echt ?” Ik dacht dat ik in de  grond ging zinken…. Dat kom je tegen als je zwaar gehandicapt bent en je je niet verbaal kan verdedigen.  Zo’n dingen kunnen we ook meemaken als we gaan canvassen…