De Villa Slabbinck ligt tegen de vlakte. Zie hier het trieste culminatiepunt van een soms vreemde geschiedenis. Een blaam voor Brugge.Het woonhuis en atelier van de kunstschilder Rik Slabbinck, Sint-Pietersmolenstraat 1, werd in 1939 als atelier gebouwd en “in het jaar 1945 uitgebreid met en geïncorporeerd in een woonhuis. Woonhuis ontworpen door architect Josef Lantsoght (Brugge). Geheel in kubistische stijl met witbepleisterde muren en grote raampartijen. Het atelier gericht op het noorden, kijkt uit op het polderlandschap.” Zo lezen we als toelichting op de website van Onroerend Erfgoed Vlaanderen, want het stond op de inventaris van bouwkundig erfgoed. Iedereen met een beetje gevoel voor esthetiek is het erover eens: deze Villa was een bijzonder pareltje en het bewaren voor het nageslacht is een must.Dat in augustus 2011 wereldkundig werd gemaakt door het toenmalig stadsbestuur dat de bescherming zou worden aangevraagd, werd dan ook algemeen als volledig terecht beschouwd.Dat nu blijkt uit het antwoord van minister Bourgeois op een parlementaire vraag, die ik Bart Caron liet stellen, dat de bescherming nooit effectief is aangevraagd, is wel bijzonder ontstellend. En zo blijkt nu dat er juridisch geen fouten zijn gemaakt (voor zover ik op dit moment kan zien). Volgens de procedure is er in deze fase – hoe jammer de sloop ook – niet echt iets verkeerd gelopen. De dienst Erfgoed Vlaanderen gaf een gunstig advies voor de afbraak aan de Stad Brugge. En omdat het pand enkel op de inventaris stond en in de feiten niet beschermd was, kon men effectief overgaan tot de sloop. Maar Brugge is niet de eerste de beste stad als het op erfgoed aankomt. Wij staan er voor bekend. Wereldwijd. Hier in Brugge hebben we andere standaarden. De Bruggeling heeft een fijnere gevoeligheid als het op erfgoed aankomt dat de gemiddelde Vlaming. We wonen er dan ook te midden in. Brugge heeft talent voor erfgoed!Althans zo zou je kunnen denken. Tot op het moment dat ons bestuur, tot op het moment dat onze schepen botweg en zonder verpinken een sloopvergunning toekent... Waarom keurde dit bestuur de sloop goed? Met onze erfgoedkennis en -gevoeligheid doen we dat toch niet? Het pand verdiende het om bewaard te worden om meer dan één reden: Het was het atelier en woonhuis van een gerenommeerde kunstschilder, die daarenboven nog Bruggeling was! — er zijn al panden voor minder reden beschermd. Het was een verwezenlijking van een gerenommeerde architect (Lantsoght), die daarenboven nog Bruggeling was! — er zijn al panden voor minder beschermd. Het gebouw was een zeldzaam toonbeeld van kubistische architectuur. Dat komt al niet veel voor en al helemaal niet in Brugge en omstreken — er zijn al panden met minder waarde en zeldzaamheid beschermd. En er is nog een reden waarom dit bestuur de sloop moest tegen houden: Er was een uitweg. Er was een koper die het pand wilde restaureren en laten beschermen. En het bovendien nog een interessante en kunstzinnige functie wilde geven. Hèt ultieme aanbod dat dit bestuur met twee handen moest gegrepen hebben. “Wij hebben een conceptnota geschreven om de kunstenaarswoning te behouden en te restaureren. Wij gingen uit van vier uitgangspunten: Woonfunctie, Onroerend Erfgoed, Creatieve functie & Groenfunctie. Om de restauratie te bekostigen zochten we een partner om in dezelfde stijl twee nieuwe woningen te bouwen op de kavels naast de garage. (De bijgebouwde garage had een blinde muur. De woning had ook geen enkel raam gericht op deze kavels. Bouwen op deze twee kavels was volgens ons mogelijk zonder afbreuk te doen aan de bestaande woning.) Toen we ons bod overmaakte was het huis juist verkocht. Stad Brugge had wel oren naar de nota maar de politieke verantwoordelijken hebben jammer genoeg hun been niet stijf gehouden wanneer een afbraakvergunning werd afgeleverd. Het huis had inderdaad veel problemen, maar anderzijds bevond het atelier zich in een zo goed als oorspronkelijke staat.” Dixit de auteurs van de nota. www.facebook.com/respectvoorbrugserfgoed De nota die dit plan uit de doeken doet is vakkundig opgesteld en bewijst dat het geen lichtzinnige piste was. Deze nota is rondgegaan op het Internet, maar belangrijker: deze nota lag op de bureau van de schepen op het moment dat dit bestuur een sloopvergunning aan het regelen was. Zonder verpinken een sloopvergunning geven voor een waardevol modernistisch pand waar het bestuur indertijd zelf de waarde van inzag en de bescherming voor aanvroeg, of toch die intentie geuit heeft: de Bruggeling pikt dit niet. Hoe is dit mogelijk? Waarom is de kans om de Villa Slabbinck te bewaren niet gegrepen? Er is veel meer modernistisch erfgoed in Brugge dat men op het eerste zicht zou denken, en ook dit erfgoed verdient ten volle onze waardering. Ik hoor graag de visie van de schepen hierop. En ik vraag garanties dat in de toekomst omzichtiger met erfgoed, ook modernistisch en modern erfgoed, wordt omgesprongen. Hoe staat het met de andere beschermingsaanvragen die indertijd zijn aangekondigd? (Er was indertijd sprake van 81 dossiers waar de bescherming voor aangevraagd zou worden.) Bruno MostreyGemeenteraadslid