Jarenlang stond ik elke ochtend met mijn toen nog kleine kinderen op de bus te wachten in de Vrijheidstraat in Assebroek. Het was aangenaam wachten, want de bushalte werd geflankeerd door een mooi stuk groen waaronder een paar forse platanen. Op privé-domein, dat wel. Het bosje lag op de terreinen waar o.m. enkele intercommunales en het WES gevestigd zijn. Maar privé of niet, dat stukje groen gaf de straat karakter en was bovendien beschermd door de toenmalige structuurplannen. De eigenaars konden slechts een beperkt gedeelte van hun terrein verharden. Maar zoals het de voorbije jaren in Brugge wel meer gebeurde: structuurplannen zijn er om gewijzigd te worden vooral als projectontwikkelaars geld en grond ruiken. En plots werd het te verharden gedeelte behoorlijk uitgebreid. Een beetje vreemd want toen enkele buurtbewoners begin de jaren 2000 informeerden naar de mogelijkheid om een alternatief fietspad op die terreinen aan te leggen werd er wel gezwaaid met die structuurplannen. Nu ja, de plannen werden dus aangepast en binnen de kortste keren verscheen het gevreesde gele aanplakbiljet. Even later werden de  platanen samen met  de andere bomen en struiken gerooid. Met pijn in het hart, heb ik nog een jong beukje van de afvalhoop gered.  Het staat nu in mijn tuin te groeien. Niet bepaald op een goeie plek want ik had het boompje een tijdelijke plaats gegeven en wie me kent weet het al: ik ben het eerlijk gezegd wat uit het oog verloren en het staat nu naast mijn krulwilg te groeien. Even later werd, wat ooit een mooie strook groen was, vervangen door enkele naar mijn bescheiden mening niet bepaald smaakvolle rijwoningen. De werken hebben enkele jaren stilgelegen want toen kwam de economische crisis van 2008 en bleek de woningnood in de Vrijheidsstraat toch minder hoog dan onze beleidsmakers ons wijsmaakten. Pas vorig jaar werden de woningen afgewerkt en zijn ze inmiddels bewoond. En o ja, er was compensatie voor de verdwenen platanen en beuken. Elke bewoner heeft inmiddels een boompje in zijn voortuin staan. Die voortuinen zijn zuidgericht, dus éénmaal die bomen een volwassen lengte hebben bereikt, zullen ze die woningen veel licht en warmte ontnemen waardoor de stookkosten voor de bewoners weer zullen oplopen. Daar is duidelijk niet erg over nagedacht. En dat is nooit de sterkste kant geweest van het ruimtelijk beleid in Brugge.