Elke, een gedreven vrouw met een hoopvol herstelverhaal Elke Saey versterkt de Groen-lijst in Brugge en gaat voluit voor een zorgzame stad. Dit doet ze vanuit een persoonlijk verhaal.

Elke is 37 jaar en heeft reeds 11 jaar een LAT-relatie. Elke combineert haar herstelproces met enkele engagementen en studeert al 5 jaar fotografie aan CVO Sint-Godelieve te Brugge. Elke en haar partner zijn dierenliefhebbers en vangen op kleinschalig niveau huisdieren op. Momenteel biedt Elke onderdak aan 10 degoes en twee katten. Regelmatig zorgt ze ook voor een labradorteefje.

Elke ondervindt hoe belangrijk diverse steun en hulp zijn om te kunnen herstellen. Doordat ze een niet erkende ziekte heeft, nl. Chronische Lyme, was het voor haar zoeken hoe ze een zorgkader kon samenstellen. Ze vond gelukkig de juiste hulp. Jammer genoeg merkt ze op dat de reeds bestaande hulp en rechten in ons land niet gekend zijn bij haar lotgenoten met een chronische ziekte. Daarom besloot ze te netwerken. Via het kenbaar maken van haar herstelverhaal probeert ze info over de (lokale) sociale kaart te verspreiden, zodat andere kwetsbare mensen veerkrachtig worden, meer ondersteuning vinden om te kunnen herstellen, ... om uiteindelijk (opnieuw) een plaatsje te kunnen verwerven in onze publieke ruimte. Ze hoopt zo mensen in moeilijkheden moed te geven om door te gaan. En ze zou graag spreken in de plaats van mensen die niet (meer) durven te vertellen over zichzelf…

Net op het moment dat Elke zeer ziek was, was ze secretaris van de poëziewedstrijd “Leven als Lijfmotief”, georganiseerd in naam van CGSO vzw en LEIF West-Vlaanderen. Het slotevent gekoppeld aan deze wedstrijd “Poëzie raakt kunst”, vond plaats op 24 april 2015 in het Provinciaal Hof te Brugge. Het resultaat van al de winnende werken werd gebundeld en prachtig geïllustreerd door Peter Jonckhheere en is nog steeds te koop bij Het Levenshuis te Brugge.

Elke is nu een flink stuk verder in haar herstelproces, maar nog steeds is ze wat beperkt door het ziek zijn. Ondanks alles stillen een plaatsje in de lokale politiek en haar opleiding fotografie haar leerhonger niet. Elke blijft voor zichzelf ijveren naar persoonlijke groei en bereidt zich stap voor stap voor op de studie psychologie aan de universiteit. Later wenst ze op een professionele wijze andere mensen die vastzitten in hun leven, bij te staan.